Pruchnik – miasteczko z drewnianym rynkiem

Centrum miasteczka Pruchnik zachowało oryginalny układ przestrzenny ukształtowany jeszcze w czasach lokacji miasta, z rynkiem i wybiegającymi zeń kilkoma uliczkami.

Z przetrzebionej, typowej małomiasteczkowej zabudowy drewnianej, zachowało się ok. 40 budynków ( głównie przy ulicy Kańczudzkiej i w Rynku) w większości z charakterystycznymi podcieniami, będących niegdyś jednocześnie miejscem zamieszkiwania, warsztatem rzemieślniczym i punktem handlu. Część z nich została odnowiona. Najstarsze pochodzą z XVIII wieku.

. Niektóre z nich zostały odbudowane w całości z zachowaniem pierwotnego wyglądu. Pruchnickie domy były budowane w konstrukcji wieńcowej, sumikowo- łątkowej a czasami w systemie mieszanym wieńcowo-słupowym zwanym przysłupowym. Ściany domów wykonane są z ociosanych bierwion (jest to drewno okrągłe ociosane albo przetarte) albo z półokrąglaków. Niektóre posiadają między słupami balustrady wycinane w rozmaite wzory. Słupy wspierające podcienia są staranie uformowane, różnego kształtu a czasem rzeźbione.

W miejscowości zachował się także kościół św. Mikołaja Biskupa (barkowy), dawna cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej przebudowana na dom kultury i ślady po cmentarzu żydowskim, z którego macewy posłużyły do utwardzania dróg. Historia tak typowa dla tej części Polski.