Firma Usługowa PBA wykonawcą prac na Zamku Królewskim w Sanoku
SANOK. Zajmie się ona remontem „sali kolebkowej” i jej adaptacją do nowych funkcji oraz renowacją renesansowej studni na zamkowym dziedzińcu.
Fot. dokumentacja przetargowa
Remont „sali kolebkowej” będzie kosztować 326 668 zł, zaś renowacja studni 353 010 zł. Dodajmy może jeszcze, że na rozstrzygnięcie czeka również przetarg na wymianę drewnianych elementów zamkowej wieży, ale tu jedynym oferentem też jest sanocka firma. Cena oferty wynosi 145 140 zł (limit kosztów 120 000 zł)
I jeszcze kilka zdań o planowanych pracach...
Po zakończeniu prac „sala kolebkowa” ma zostać zaadaptowana do funkcji wystawienniczych. Inwestycja miałaby potrwać 13 miesięcy.
„Sala kolebkowa” w Zamku Królewskim w Sanoku w chwili obecnej jest wyłączona z użytkowania. Do 2011 r. znajdowało się tam m.in. pomieszczenie socjalne, które powstało w 1991 r., ale wcześniej sala pełniła funkcje przestrzeni ekspozycyjnej.
Swoją nazwę zawdzięcza sklepieniu kolebkowemu (beczkowemu), wyróżniającemu ją na tle architektury pozostałych komnat zamkowych. Wiedza historyczna dotycząca tej sali pochodzi z inwentarza zamku sanockiego z 10 lipca 1558 r., sporządzonego w związku z przejęciem dóbr starostwa sanockiego przez nowego starostę, Mikołaja Cikowskiego po śmierci Sebastiana Lubomirskiego. W XIX w. służyła celom administracji austriackiej, która po przebudowie wnętrz zamkowych ulokowała tam siedzibę cyrkułu. Z kolei po odzyskaniu przez Polskę niepodleglości, po ustanowieniu Muzeum Ziemi Sanockiej w 1934 r. sala pełniła funkcję magazynową, zaś w latach 60-tych zaaranżowano w jej wnętrzach wystawę stałą militariów, która ok. 1974 r. została zlikwidowana, a w jej miejsce salę zagospodarowano jako magazyn dla działu archeologicznego.
Głównym założeniem projektowym jest odrestaurowanie sali i przeznaczenie jej jako przyszłej części ekspozycyjnej Muzeum Historycznego w Sanoku. W przyszłości planuje się utworzenie tam multimedialnej Sali Historii Zamku Królewskiego w Sanoku i Ziemi Sanockiej.
Z kolei studnia na dziedzińcu powstała w drugim ćwierćwieczu XVI w. w związku z budową renesansowego zamku, realizowaną na życzenie królowej Bony przez starostę sanockiego Mikołaja Wolskiego. Z końcem XIX w. - co obrazują fotografie z początków XX stulecia - studnia uzyskała nowe zadaszenie (zniszczone w trakcie II wojny światowej). Aktualnie studnia składa się z kamiennej cembrowiny, zwieńczonej betonowym kręgiem oraz metalową siatką zabezpieczającą jej otwór.
W wyniku zaplanowanych prac (program konserwatorski) zabytkowa studnia ma wrócić do wyglądu znanego ze zdjęć z początku XX w. Docelowo odzyska więc charakterystyczne drewniane zadaszenie pokryte miedzianą spatynowaną blachą oraz pozostałe elementy. Studnia zostanie też przykryta żelazną, nitowaną kratą. Jej wnętrze zostanie też oczyszczone z mułu i warstw iłu. Spenetrują ją również archeolodzy.
Na realizację wszystkich wymienionych wcześniej przedsięwzięć Muzeum zdobyło 1 mln zł dofinansowania z Rządowego Programu Odbudowy Zabytków.
