Franciszkański Ośrodek Kultury w Leżajsku – uzupełnienie klasztornego kompleksu

Bazylikę wyróżniają unikatowe w skali światowej organy, składające się z trzech odrębnych instrumentów z 75 piszczałkami, niezwykle bogato zdobionymi oraz obwarowania klasztorne z kompletnie zachowanym odwodem obronnym. Potwierdzeniem wyjątkowości tego miejsca jest nadanie mu przez Prezydenta RP statusu pomnika historii.

W ostatnich latach – dzięki unijnym dotacjom – przebudowany został Plac Mariacki, zagospodarowano teren, odtworzone zostały historyczne ogrody oraz powstał Franciszkański Ośrodek Kultury.

To właśnie ten ostatni obiekt, dzięki znacznemu zwiększeniu dostępnych powierzchni klasztoru, pozwala obecnie na organizację dużej ilości imprez kulturalnych, które mogą być dostępne także dla większej publiczności. Działalność ośrodka przekłada się także na zwiększenie znaczenia całego obiektu zarówno w regionie, jak i kraju.

Franciszkański Ośrodek Kultury nie jest w całości nową budowlą. Powstał on na bazie obiektów gospodarczych, na które składała się m.in. obora, a do końca lat 90. zakonnicy prowadzili tu gospodarstwo. Sam ośrodek służy przede wszystkim grupom organizującym pomoc dla mieszkańców Leżajska oraz duszpasterzom. Jest miejscem spotkań, organizacji okolicznościowych przedstawień, a nawet konferencji naukowych. Do tego celu przeznaczona jest nowoczesna i przestronna sala amfiteatralna na 280 osób. Wcześniej zdecydowanie brakowało tego typu miejsca w całym kompleksie, dlatego wszystkie większe spotkania odbywały się w bazylice. Ośrodek dysponuje również świetlicą św. Franciszka i kafejką internetową dla dzieci i młodzieży z tamtejszej parafii.

Stylowo i z pomysłem

Budynek Franciszkańskiego Ośrodka Kultury przejął wiele istotnych zadań z pozostałych obiektów zespołu klasztornego, stając się jego ważnym ogniwem. Choć nie poraża wielkością, doskonale odpowiada codziennym potrzebom ok. 14 tys. mieszkańców Leżajska. Jego przestronnie zaprojektowane wnętrze stanowi niezwykle uniwersalny środek do organizacji imprez w bardzo szerokim zakresie. Elewacja budynku wykończona jest białym tynkiem, oraz tradycyjną cegłą i płytką klinkierową Röben Darwin, której użyto w ilości ok. 22tys. szt. cegły i 8 tys.szt. płytki. W obiekcie można znaleźć wiele ciekawych akcentów, a na pierwszym planie jest z pewnością charakterystyczny wykusz w północno-wschodniej części budynku, wąski u góry i tworzący barierkę dla tarasu, po czym rozszerzający się coraz bardziej ku dołowi. Na nim wybijają się okna w kształcie deltoidów, a całość „opakowana” jest klinkierem w kolorze czerwono-brązowym. Nie mniej interesująco jest także na zachodniej ścianie budynku. Tutaj co prawda dominuje tynk, jednak wystarczy „rzut okiem” by zobaczyć, że to kolejny wykusz nadaje płaszczyźnie wyrazistości i oryginalności. Wąski, pociągły z dużymi pojedynczymi oknami, to za ich sprawą do wnętrza parteru trafia dużo naturalnego światła. Wejście do budynku wiedzie od strony południowej. Długie wysokie schody prowadzą na najwyższą kondygnację. Na tym poziomie ściany obiektu tworzą wielkie okna, dające pełny obraz na najbliższe zabudowania. Całość wygląda zgrabnie i stylowo, będąc ciekawym uzupełnieniem istniejącej już zabudowy, oraz podkreślając otwartość na gości. Zaraz za budynkiem jest ciągnący się na ponad 60m mur o wysokości prawie 2m, wykonany z ok. 74tys. szt. cegły klinkierowej Canberra z gładkim licem w standardowym formacie NF. Prosta forma muru podyktowana była jego przeznaczeniem, funkcjonalnością oraz chęcią ograniczenia kosztów. Nowe elementy zabudowy wraz z dawnymi obiektami płynnie się uzupełniają stanowiąc przyjazne i eleganckie miejsce wpisujące się w zmieniający się charakter całego kompleksu.