Dekoracje malarskie z 1600 r. odkryte w kościele pw. św. Bartłomieja w Rogach

Drewniany kościół parafialny pw. św. Bartłomieja w Rogach wzniesiony został około 1600 roku, a konsekrowano go w 1603 roku. W latach 1886 - 1888 świątynia została przebudowana, poprzez przedłużenie nawy w kierunku zachodnim i wybudowanie nowej wieży dzwonnej, zapewne na wzór pierwotnej. Kościół stanowi wartościowy przykład drewnianej architektury sakralnej z początku XVII wieku, o silnych wpływach późnośredniowiecznego ciesielstwa małopolskiego.

Wystrój malarski wnętrza pochodzi z dwóch okresów czasowych. W obrębie nawy

i kruchty są to dekoracje malarskie powstałe po zakończonej rozbudowie świątyni w 1888 roku, a wykonane zostały przez bliżej nieznanego artystę malarza Michała Hornalkiewicza. Zwracają one uwagę oszczędnością zastosowanych barw, co w ogólnym oglądzie tworzy efekt malowidła wykonanego en camaϊeu. Prezbiterium zdobią malowidła sanockiego malarza Władysława Lisowskiego, powstałe w 1931 roku. Stanowią one przykład licznych realizacji ściennych tego artysty, a utrzymane są w duchu secesyjnym.

Parafia Rzymskokatolicka w Rogach podjęła się obecnie prac konserwatorsko-restauratorskich przy polichromii w prezbiterium. Na ten rok zaplanowano prace w obrębie ściany południowej z dekoracją Lisowskiego oraz absydy (ściany wschodniej). W celu dostępu do absydy zdemontowano ołtarz główny; na tej ścianie nie ma malowideł Lisowskiego, zachowane były tu wtórne dwie jednolite powłoki malarskie, a w naturalnych odkrywkach uwidaczniały się starsze dekoracje. Wykonawca prac poszerzył te odkrywki, w wyniku czego odsłaniają się malowidła pochodzące najprawdopodobniej z czasów budowy kościoła, tj. 1600 roku. Na obecnym etapie odsłaniania widoczna jest męska postać, ornamentalne bordiury tworzące ramowe obramienia wszystkich trzech ścian absydy, a nadto Zacheusz. Ewenementem tegoż odkrycia jest także stan zachowania tej dekoracji malarskiej, który określić można jako wręcz idealny. Jako, że docelowo ściana absydy zostanie zasłonięta ołtarzem głównym, to prace ograniczą się do działań stricte konserwatorskich, bez wprowadzania żadnych uzupełnień.