Podkarpackie w dwudziestce najbiedniejszych regionów w Unii Europejskiej

Europejski urząd statystyczny zmierzył Produkt Krajowy Brutto na głowę mieszkańca (z uwzględnieniem parytetu siły nabywczej, dane za 2014 r.). Z danych wynika, że PKB waha się od 30 proc. unijnej średniej do 539 proc. tej wartości. Najbiedniejszym regionem UE w 2014 r. był, położony w północno-zachodniej Bułgarii, region Severozapaden.

W dwudziestce regionów o najniższym PKB per capita znalazło się łącznie pięć bułgarskich regionów, pięć rumuńskich, cztery węgierskie, cztery polskie województwa: lubelskie (47 proc.), podkarpackie (48 proc.), warmińsko-mazurskie (48 proc.), podlaskie (49 proc.) i świętokrzyskie (49 proc.), a także francuskie terytorium zamorskie Mayotte oraz jeden region grecki.

Najbogatszym regionem UE okazał się Londyn Wewnętrzny - Zachód (London Inner West) w Wielkiej Brytanii, którego PKB per capita wyniosło aż 539 proc. unijnej średniej. Za nim uplasowały się Wielkie Księstwo Luksemburga (266 proc.), Bruxelles/Brussel w Belgii (207 proc.), Hamburg w Niemczech (206 proc.), Inner London - Wschód w Wielkiej Brytanii (204 proc.) oraz Bratysława na Słowacji (186 proc.).

Powyższe zestawienie Eurostat przygotował wykorzystując unijną Klasyfikację Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych, tzw. NUTS. Przykładowo NUTS 0 to cała Polska, NUTS 1 to makroregiony statystyczne, a NUTS 2 to województwa).

Łącznie poziom NUTS 2 posiada 276 regionów w całej UE, w tym: w Belgii (11), Bułgarii (6), Czechach (8), Danii (5), Niemczech (38), Irlandii (2), Grecji (13), Hiszpanii (19), Francji (27), Chorwacji (2), Włoszech (21), Węgrzech (7), Holandii (12), Austrii (9), Polsce (16), Portugalii (7), Rumunii (8), Słowenii (2), Słowacji (4), Finlandii (5), Szwecji (8) i Wielkiej Brytanii (40).

Estonia, Cypr, Łotwa, Litwa, Luksemburg i Malta są traktowane jako pojedyncze regiony na poziomie NUTS 2.

Produkt Krajowy Brutto per capita, stanowi miarę całkowitej aktywności gospodarczej w regionie. Może on być stosowany dla porównania stopnia rozwoju gospodarczego regionów. Z kolei standard siły nabywczej (Purchasing Power Standard - PPS) jest to sztuczna jednostka walutowa (waluta), dzięki której możliwe jest porównanie różnych wskaźników ekonomicznych w krajach funkcjonujących w różnych systemach walutowych.

PPS otrzymywany jest przez podzielenie łącznej wartości gospodarki kraju wyrażonej w cenach bieżących i walucie krajowej przez jej odpowiedni parytet siły nabywczej (PPP).