Aleja dębowa w Węgierce – stara jak austriackie mapy

fot. J. Gremski / Podkarpacki Wojewódzki Konserwator Zabytków

Stara aleja dębowa w Węgierce o długości ok. 620 m, składa się z dwóch szpalerów drzew z gatunkiem dominującym dębem szypułkowym (48 sztuk) i gatunkami domieszkowymi m.in. dąb czerwony, lipa drobnolistna i jesion wyniosły. Drzewa te rosną przy drodze wojewódzkiej nr 881.

Zasięg alei wyznaczony jest przez dwa historyczne już, bo niezachowane, elementy: karczmę na rozstaju dróg na zachodzie oraz folwark Chorzów na wschodzie. Ich lokalizacje - folwarku i karczmy – możemy znaleźć na dawnych mapach.

Powstanie alei dębowej należy łączyć z zespołem zamkowym położonym w południowej części miejscowości. Zespół ten powstał w 4 ćwierci XVI wieku z fundacji Jana Pieniążka. Mapy historyczne obrazują istnienie alei dębowej już na Pierwszym Topograficznym Zdjęciu Galicji tzw. Mapie Miega z lat 1779-1783. Na szkicu polowym planu katastralnego z 1852 r. widoczny jest dłuższy zasięg alei. Dzięki tym dokumentom kartograficznym czas utworzenia alei można określić na czwartą ćwierć wieku XVIII. Aleja dębowa - decyzją z dnia 8 lipca 2019 r. – wpisana jest do rejestru zabytków nieruchomych.