Dzieło Ignacego Łukasiewicza ma wymiar globalny. Opinia Anny Kozickiej-Kołaczkowskiej
RZESZÓW. Wypowiedzi z Konferencji Bezpieczeństwo Energetyczne. Filary i perspektywy rozwoju 2020, zorganizowanej przez Politechnikę Rzeszowską i Instytut Polityki Energetycznej im. Ignacego Łukasiewicza
Ignacy Łukasiewicz na obrazie Andrzeja Grabowskiego. Fot. wikimedia/commons
Pani jest współautorką biografii Ignacego Łukasiewicza. Jak możemy czerpać z dziedzictwa naszego rodaka Ignacego Łukasiewicza?
Właśnie Ignacy Łukasiewicz jest jednym z tych nielicznych Polaków, których dzieło ma wymiar globalny i to bez najmniejszej przesady. Jest to po prostu człowiek, który położył fundamenty i postawił kilka kamieni milowych, którymi poszła ludzkość - drogą epoki ropy naftowej, w której żyjemy do dzisiaj. I to jest paradoksalne, być może nie zdajemy sobie z tego sprawy, ale ta epoka trwa zaledwie 170 lat. A pierwsze kroki, pierwsze takie rudymenty, ale też po prostu kroki, którymi poszli wszyscy, cały świat. Czyli destylacja surowej ropy naftowej, z którą nie radzili sobie naukowcy całego świata, najwybitniejsi odkrywcy i wynalazcy i to tutaj w Galicji, to znaczy na terenie polskiego podkarpacia pod zaborem austriackim. Następnie, Łukasiewicz zadbał o rynek, i to właśnie światowy, który bardzo szybko zmienił się, ogarnął, rozpalił cały świat. Bo ropa jak wiadomo jest pożądanym skarbem, źródłem bogactwa narodów i oczywiście towarzyszy każdemu człowiekowi w życiu. Następnie, czyli tym środkiem było właśnie wynalezienie lampy. To był środek do zdobycia popytu, do zastosowania w codziennym życiu. Następnie, po prostu jest dyrektorem pierwszej na świecie kopalni ropy naftowej w Bóbrce. Oprócz tego później udziałowcem też wielu innych przedsięwzięć. Nie dość na tym. Jest twórcą pierwszych rafinerii i przemysłu petrochemicznego. To jest wymiar globalny, światowy.
Czyli był przedsiębiorcą, był wynalazcą. Kim jeszcze można powiedzieć, że był?
Oczywiście jest też mnóstwo aspektów. Jest na przykład twórcą pierwszej spółki naftowej na świecie. Ja już nie mówię o tym wymiarze, o całym charyzmacie tej osobowości, dlatego, że jest na przykład twórcą pierwszych ubezpieczeń dla robotników, gdzie jak wiadomo w przemyśle naftowym wypadki są częstym zjawiskiem. Jest tego mnóstwo. Mówiło się na przykład, że drogi w Galicji są wybrukowane jego guldenami, ponieważ właśnie budował drogi, ponieważ dbał. On traktował to wszystko jako pozytywistyczną działalność i tak zresztą konsekwentnie, na przykład nie upominał się o to, że jego lampy opatentował wiedeńczyk – Rudolf Ditmar, fabryka ditmarowska i lampa pod tą nazwą opanowała cały świat. Także dla ludzkości, pro publico bono.
Dziennikarka Anna Kozicka-Kołaczkowska, ekspert Instytutu Polityki Energetycznej im. Ignacego Łukasiewicza. Wypowiedzi z Konferencji Bezpieczeństwo Energetyczne. Filary i perspektywy rozwoju 2020, zorganizowanej przez Politechnikę Rzeszowską i Instytut Polityki Energetycznej im. Ignacego Łukasiewicza
