Dach dworu w Górze Ropczyckiej przebuduje firma z Tarnowa
SĘDZISZÓW MAŁOPOLSKI. „Firma Usługowa Tomasz Warzecha” jako jedyna zmieściła się cenowo w założonym limicie kosztów - 439 036 zł.\\n\\n
Przypomnijmy, że na tę inwestycję samorząd otrzymał 328 000 zł dofinansowania z Rządowego Programu Odbudowy Zabytków.
Do przetargu stanęło aż 9 wykonawców. Ceny ofert wahały się od 420 000 zł (zwycięska oferta) aż do 996 300 zł („Constum”z Krosna).
Docelowo, po odnowieniu, obiekt ma zostać przeznaczony na cele kulturalne. Dokumentację projektową opracowało Biuro Projektowo-Budowlane „Proj-Bud” z Sędziszowa Młp.
Przetarg dotyczył wykonania robót budowlanych - przebudowę i remont konstrukcji dachu budynku dawnego dworu „Oficyna II” w miejscowości Góra Ropczycka. Zakres zamówienia obejmuje: roboty rozbiórkowe (przekrycie wraz z konstrukcją dachu, ścian szczytowych, kominów do poziomu stropu); wykonanie nowych ścian szczytowych ze wzmocnieniem w postaci słupów żelbetowych, kominów (od poziomu górnego stropu), gzymsu obwodowego i wreszcie konstrukcji dachu wraz z przekryciem w postaci dachówki ceramicznej.
Do tego dach otrzyma oczywiście instalację odgromową i pełne orynnowanie.
Prace powinny potrwać 10 miesięcy od dnia podpisania umowy z wykonawcą.
Dwór w Górze Ropczyckiej wybudował pod koniec XVIII w. Gabriel Jaworski. Pierwotnie założony został na planie kwadratu, lecz w 1938 r. ówczesny właściciel, Andrzej Tarnowski, dobudował po bokach dwie parterowe przybudówki. Elewacja frontowa poprzedzona jest gankiem, wspartym na czterech filarach. Fasadę wieńczy trójkątny szczyt. Kompleks położony jest tuż obok dawnego parku dworskiego. Dwór jest częściowo podpiwniczony.
W jego pobliżu usytuowane są ruiny koszar z 1866 r. przeznaczone dla pułku Krakusów przez Kazimierza Starzeńskiego - właściciela majątku, później pełniły funkcję oficyny dworskiej. Do dziś zachowały się jedynie ściany jednego skrzydła oraz część muru, który kiedyś otaczał dziedziniec, z wieżą w jednym z narożników. Wieżyczka narożna, tzw. pralnia, została zbudowana w XVIII w., tak jak i mur ogrodzeniowy, który otaczał czworokątny dziedziniec od strony wschodniej i północnej.
