Sanktuarium w Kalwarii Pacławskiej w remoncie

Powstała z inicjatywy wojewody podolskiego, kasztelana lwowskiego, marszałka sejmu Andrzeja Maksymiliana Fredry herbu Bończa, który w 1665 r. ufundował drewniany kościół i klasztor, a na okolicznych wzniesieniach wytyczył stacje Męki Pańskiej symbolizujące Drogę Krzyżową Chrystusa w Jerozolimie, natomiast w 1668 r. sprowadził tutaj zakon franciszkanów, którzy od tego czasu sprawują opiekę nad sanktuarium.

Od szeregu lat prowadzone są na terenie tego zabytkowego zespołu prace konserwatorskie. W ostatnich latach prace obejmowały zarówno kościół, jak i kaplice oraz budynki klasztorne i otoczenie. Projekt, ze względu na swój zakres, jest realizowany w szeregu etapach. W roku ubiegłym wykonano część prac przy kaplicach murowanych i drewnianych, część prac konserwatorskich zabytkowych polichromii w sklepieniach nawy głównej i naw bocznych, odsłaniając i uczytelniając oryginalną dekorację malarską przypisywaną malarzowi lwowskiemu Stanisławowi Stroińskiemu. Wykonano także konserwację ołtarza w Kaplicy Kajfasza. Prace prowadzono z udziałem środków Podkarpackiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Tak duży zespół zabytkowy wymaga nie tylko zaangażowania finansowego, ale przede wszystkim, dobrego zarządzania i dbałości gospodarskiej. Franciszkanie wywiązują się ze swojego zadania znakomicie.

Kalwaria Pacławska jest szczególnym miejscem kultu Męki Pana Jezusa i kultu maryjnego. Chroniona jest pod względem konserwatorskim w dwóch zakresach - jako zespół klasztorny OO. Franciszkanów z kościołem p.w. Znalezienia Krzyża i klasztorem dat. na 2 poł. XVIII w., dzwonnicą (1878 r. ), kaplicą powołań i nowicjatem ( pocz.XX w.), pozostałościami fortyfikacji gwiaździstych bastionowych oraz w zakresie zespołu 42 kaplic w tym 35 murowanych i 7 drewnianych wraz z otoczeniem czystego krajobrazu o wybitnych walorach przyrodniczych i widokowych. Oprócz aspektów ściśle konserwatorskich, słynie w wielowiekowej tradycji pątniczej.