Zabytki odnowione dzięki unijnemu Programowi Infrastruktura i Środowisko
PODKARPACKIE. Nowe (lub całkiem stare w nowej wersji) miejsca na kulturalnej mapie Polski dofinansowane z Programu Infrastruktura i Środowisko.
Koniec 2019 roku i początek roku 2020 obfituje w otwarcia projektów, które realizowane były w sektorze kultury POIiŚ. Miejsca dotąd niedostępne lub zapomniane wracają do przestrzeni publicznej, a te, które mocno odczuły upływający czas, odzyskują dawną świetność.
Jednym z takich miejsc jest dworzec kolejowy w Krośnie. Projekt „Modernizacja zabytkowego dworca PKP na potrzeby funkcjonowania Etnocentrum Ziemi Krośnieńskiej” został oficjalnie zakończony. W dawnych dworcowych przestrzeniach można obcować z tradycyjną kulturą w nowoczesny sposób. W Etnocentrum przenosimy się wirtualnie w świat dawnego Podkarpacia, można też posłuchać ludowych legend lub… zatańczyć na dawnym peronie kolejowym.
W XVI-wiecznym Muzeum-Zamku w Łańcucie można zwiedzać… rzymskie łaźnie! Realizacja unijnego projektu POIiŚ („Ochrona i rozwój dziedzictwa kulturowego dawnej Ordynacji Łańcuckiej poprzez prace remontowo-konserwatorskie oraz wykreowanie nowych przestrzeni ekspozycyjnych w budynku Zamku oraz zabytkowym Parku Muzeum-Zamku w Łańcucie”) pozwoliła na odtworzenie, ale przede wszystkim udostępnienie turystom przestrzeni dotąd niedostępnych. W latach 20. XX wieku powstały tu luksusowe łaźnie rzymskie. Dzięki zachowanym fotografiom teraz bardzo wiernie odtworzono ich wygląd. Zachowało się tu też część oryginalnego wyposażenia – nie tylko meble, ale i wanny.
Ponownie można w pełni podziwiać piękno sandomierskiej katedry. Zakończył się już projekt POIiŚ prowadzony we wnętrzach XIV-wiecznej Bazyliki Katedralnej pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny („Konserwacja wnętrz korpusu nawowego perły wczesnogotyckiej architektury sakralnej – Bazyliki Katedralnej w Sandomierzu”). Sandomierska parafia otrzymała 1,2 mln zł dofinansowania z POIiŚ na prace, które objęły konserwację techniczną i estetyczną zabytkowego wnętrza Bazyliki Katedralnej. Była to przede wszystkim konserwacja sklepień, żeber sklepień ze służkami oraz kamiennych łuków międzyfilarowych wraz z gzymsami w nawie głównej, północnej i południowej.