Roślinny „zielony parasol” gwarancją dla pszczół

Fot. Pixabay/CC0

Z pszczelarskiego punktu widzenia roślinność drzewiasta to niezbędny element naszych ekosystemów w zachowaniu zadowalającej bazy pokarmowej owadów zapylających. To właśnie od bazy pożytkowej zależy jakość środowiska życia naszych pszczół. Chodzi tu nie tylko o jej wymiar ilościowy, od którego zależy wysokość zbiorów miodu w pasiece, ale również o jej różnorodność i równomierne rozmieszczenie w czasie i przestrzeni. Analiza użytkowania gruntów w Polsce wskazuje, że użytki rolne stanowią 59,9% powierzchni naszego kraju, grunty leśne oraz zadrzewiania 30,9%, grunty zurbanizowane 5,2%, grunty pod wodami 2,1%, nieużytki 1,5% i inne grunty 0,4%. Na gruntach rolnych pożytku pszczołom mogą dostarczać jedynie miododajne rośliny uprawne, takie jak rzepak, rośliny sadownicze i jagodowe, koniczyny, facelia, gorczyca, fasola wielokwiatowa, gryka, słonecznik i niektóre chwasty w tych uprawach. Rośliny warzywne i zielarskie to bogate źródło pożytku dla pszczół, szczególnie w przypadku plantacji nasiennych. Na pastwiskach i łąkach trudno mówić o pożytkach pszczelich w przypadku intensywnego ich użytkowania. Tylko łąki użytkowane ekstensywnie, koszone dopiero późnym latem mogą dostarczać owadom pożywienia z kwiatów tych gatunków, które mogą zakwitnąć w runi pastwiskowej i łąkowej.

Organizatorzy za główny cel uznali potrzebę stworzenia krajowej strategii ochrony i odbudowy środowiska naturalnego. Przyznali, że wprowadza się w już życie plan mający na celu ograniczenie oraz likwidację źródeł emisji substancji szkodliwych dla środowiska. Ale istotnym elementem działań w tym kierunku musi być strategia, która przyczyni się do oczyszczania powietrza z substancji szkodliwych, zmniejszania ilości C02 w powietrzu i dotleniania powietrza. Właśnie stworzenie systemu „Zielonego parasola” poprzez planowane nasadzenia odpowiednich drzew i krzewów oraz zazielenianie dużych obszarów zdewastowanych przez procesy cywilizacyjno-urbanistycznych jest koniecznością.