Zmarł Tadeusz Wojdon, najstarszy Rzeszowianin
RZESZÓW. Przeżył kilka ustrojów i dwie wojny światowe.
We wtorek (4 października 2016) odszedł Tadeusz Wojdon, najstarszy mieszkaniec Rzeszowa. Miał 106 lat.
Tadeusz Wojdon urodził się 14 października 1910 r. we wsi Wolica Ługowa (ówczesne Królestwo Galicji w zaborze austrackim) jako dziesiąte dziecko Antoniny i Michała Wojdonów. Rodzina była biedna, mimo to aż trzech synów ukończyło studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Mama, widząc, że dzieci są zdolne, chciała żeby się uczyły.
Naukę w szkole rozpoczął po I wojnie światowej w ósmym roku życia, już w niepodległej Rzeczpospolitej Polskiej. Szkołę powszechną skończył z wynikiem b. dobrym, chociaż szkoła była w Sędziszowie Młp. oddalonym 3 km od Wolicy Ługowej. Następnie uczęszczał do gimnazjum w Dębicy tam też nauka nie sprawiała mu trudności, ale dużo czasu tracił na dojazdy. Bardzo pomagała mu Maturę zdawał tylko z jednego przedmiotu z historii. Zdał na bdb.
Z innych przedmiotów został zwolniony, bo egzaminy pisemne zdał na bdb. W 1930 r. zdawał na studia na Uniwersytet Jagielloński, dużą pomoc otrzymał od starszego brata Wojciecha, który kupił mu ubranie i potrzebne rzeczy na studia. Przez dwa lata na studiach w Krakowie mieszkał w akademiku i utrzymywał się z korepetycji. Później jednak ze względu na brak pieniędzy musiał studiować zaocznie. Studia skończył w 1935 r. Po uzyskaniu magisterium przeniósł się do brata Wojciecha na aplikację sądową i później na praktykę w Urzędzie Skarbowym w Lesznie. W 1938 r. po egzaminie referendarskim dostał przydział na referendarza Izby Skarbowej w Poznaniu. Pracował tam do wybuchu II wojny światowej.
Po wybuchu II wojny światowej, gdy Poznań został włączony do III Rzeszy, Tadeusz wrócił do domu rodzinnego, na terenach, któe Niemcy nazwali Generalnym Gubernatorstwem. W czasie wojny pracował w różnych zawodach oraz działał w Armii Krajowej (razem z narzeczoną przygotowywali i wysyłali paczki dla więźniów w niemieckim obozie koncentracyjnym w Auschwitz).
W 1944 r. po wkroczeniu Rosjan do Polski (nazywanej ludową) przez rok pracował w starostwie w Ropczycach, a później w Dębicy.
W 1946 r. ożenił się z Teodozją Wypierz. W tym samym roku rozpoczął pracę w Narodowym Banku Polskim w Rzeszowie. Przez 15 lat w Wydziale Kredytów i następne 15 lat w Wydziale Organizacji. Nie był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, więc nie mógł pracować na kierowniczych stanowiskach, ale był ceniony za wiedzę. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, mieszka w Rzeszowie zajmował się działką, wnukami, a także często wyjeżdżał do lasu w okolice Głogowa Małopolskiego.
W dobrym zdrowi doczekał III Rzeczpospolitej. W małżeństwie przeżył 60 lat. W 2007 r. zmarła żona pana Tadeusza. Miał dwoje dzieci: syna i córkę. Ponadto czworo wnuków i dwie prawnuczki. Jednym z jego wnuków jest Jacek Adamowicz, działacz społeczny i polityczny.
Pogrzeb Tadeusza Wojdona odbędzie się w sobotę o godz. 10.30 na cmentarzu na Wilkowyji w Rzeszowie.
